WIELRENBLAD, NOVEMBER 2023 – De top van de berg is gehuld in nevel. Het is er donker en koud. Een groot contrast met het dal, waar de vroege voorjaarslucht zachte tonen draagt van de Middellandse Zee. Een groep fietsers is al voor de vijfde dag op pad. Ze fietsten eerder over legendarische cols als de Galibier, Izoard, Angel, Granon en Vars. Een prachtige uitbreiding van hun sportieve cv. Ze zijn vermoeid, maar zeker nog niet opgebrand. Niet in het minst dankzij de manier waarop ze een week lang vanuit fietshotel Saint Roch zijn verzorgd. Het eten is niet alleen voedzaam, maar ook nog eens smakelijk en altijd een feestje, vieze kleding kan zo de wasmachine in, er is een jacuzzi, een sauna en op alle kamers staat een comfortabel bed. Soms krijgen ze het gevoel professioneel wielrenner te zijn.

Wat ontstaat er wanneer je de liefde voor goed eten en de liefde voor de fiets op een prachtige plaats bij elkaar brengt? Het antwoord is fiets-hotel Saint Roch. Een mooi hotel in Puy Saint Vincent met de Alpen in de achtertuin. Ruim drie jaar geleden streken chef-kok Anne Pekelharing en fietsreizen-organisator Simon Rosmolen hier neer. Corona had de sectoren waarin zij hun geld verdienden de nek omgedraaid. Het was tijd om de bakens te verzetten. Al vanaf het eerste moment dat ze elkaar kenden droomden ze ervan hun grote liefdes – goed voedsel en fietsen – bij elkaar te brengen in een gemeenschappelijk project.

Corona bracht die droom in een stroomversnelling. Uiteindelijk durfden Valentijn en Yvonne van der Valk, de eigenaren van fietshotel Saint Roch, het aan om, ondanks de onmogelijkheden van corona, met Anne en Simon in zee te gaan. Inmiddels draait het fietshotel beter dan ooit, met Anne als chef in de keuken en als mede-eigenaar van het hotel en met Simon die verantwoordelijk is voor alles wat met fietsen en buitensportprogramma’s te maken heeft.

Het hotel draait het hele jaar door op volle toeren. In de winter vormt het een mooie uitvalsbasis voor wintersporters en ‘s zomers draait het grotendeels om de fiets. Wat niet wil zeggen dat de dienstverlening zich in de zomer enkel tot fietsen beperkt. “Ons hotel ligt bij nationaal park Écrins. Een prachtig gebied waar mensen naar toe komen om te wandelen, te kajakken, te klimmen of te hiken. Al deze outdoor sporten ondersteunen wij graag. Daarnaast ligt er voor de liefhebbers van downhill en mountainbiken een bikepark voor het hotel. Daarmee leent het hotel zich ook heel goed voor gezinsvakanties omdat er zo ontzettend veel sporten en activiteiten te combineren zijn.”

Wat fietsen betreft biedt het hotel zeker geen eenzijdig concept. “Sommige mensen gebruiken ons hotel vooral als uitvalsbasis om de streek te verkennen. We faciliteren hen met het uitzetten van mooie routes, zorgen ervoor dat ze lekker kunnen slapen en genieten van het eten dat door Anne is bereid. Geen buffet met kleffe pasta in een pruttelende bak, maar prachtige maaltijden op een bord geserveerd, verrassend, kleurrijk en helemaal gericht op het lichaam van de sportende mens.” Of om in Annes woorden te spreken: “Een feestje op het bord.” 

De service gaat verder dan twee of drie maaltijden per dag. Wanneer de fietsers terugkomen van hun rit wordt er bijvoorbeeld meteen een mooie herstelmaaltijd geserveerd, kan vieze wielerkleding zo de wasmachine in en is het mogelijk een sportmasseur op de hotelkamer te reserveren. Alles om ervoor te zorgen dat de fietser alleen maar energie hoeft te steken in het fietsen. Naast deze individuele service is het ook mogelijk om als groep een pakket op maat af te nemen. Een volledig verzorgde fietsvakantie met mooie lunches onderweg, volledig uitgestippelde routes en begeleiding onderweg. Volgens Simon zeer geschikte voor fietsverenigingen of bedrijven. In het hotel is plaats voor ongeveer vijftig personen, waarbij een groep mensen ook nog gebruik kan maken van een chalet vlak bij het hotel. Simon: “Wij willen groepen echt verrassen met belevingen in de bergen. Deze zomer bijvoorbeeld organiseerden we vanuit het hotel een diner voor zeventig personen in een oude koeienstal. De lasagne werd met 4×4’s naar 2.000 meter hoogte gereden en vijftien minuten later warm op het bord gereserveerd. Of Le Pilgrimage, een gravel-avontuur met zware etappes door de bergen compleet met trackers. En mét comfort bij terugkomst.”

De renners kijken om zich heen. De hemel trekt een beetje open, de temperatuur daalt verder. Het voelt alsof ze op de top van de wereld staan. Uit de wegtrekkende mist doemen schapen en bemoste rotsblokken op, een stukje verderop stroomt een beek. Midden in de bergweide staat een houten schuur. Een beetje vervallen, maar robuust. Een van de leden van de groep zegt dat hij denkt dat ze daarbinnen moeten zijn, loopt richting de zware houten deur, de rest volgt twijfelend. Even later zit het gezelschap in droge wielerkleding aan een prachtig gedekte tafel. Een knapperend vuur in een oude haard verspreidt een aangename warmte. Op de borden is het feest. Het contrast met het onherbergzame en koude land daarbuiten is zo groot dat het bijna niet te bevatten is. Maanden later zullen ze elke verjaardag vertellen hoe onvergetelijk deze ervaring was. 

Simon fietst niet dagelijks. Per week zit hij ongeveer vijftien uur op het zadel. Daarbij maalt hij minder kilometers weg dan hij in Nederland deed. Daar kwam hij ongeveer aan de 10.000 kilometer per jaar. “Tegenwoordig haal ik dat niet meer; ik rijd nu zo’n 6.000 kilometer per jaar. Minder kilometers, maar meer hoogtemeters.” Ook Anne houdt van de fiets. Eens trok ze een half jaar lang Europa door, op zoek naar inspirerend en lekker eten. Op YouTube is een mooi verslag te zien van deze reis. Ook hier een prachtige combinatie van twee liefdes.

Anne en Simon zijn helemaal gesetteld in Frankrijk. “In 2020 voelde ons vertrek als een grote stap waarvan we niet wisten hoe lang het zou duren. We deelden heel sterk het gevoel dat we samen voor het avontuur wilden gaan. Let’s go, we zijn vrij om te gaan en te staan waar we willen. Inmiddels voelt het allemaal zo goed dat we een huis hebben gekocht in het bergdorpje Puy Saint Vincent. We hebben echt de intentie om ons hier voor lange tijd te settelen.”

De renners dalen af richting het dal. Per dalende kilometer stijgt de temperatuur. Het lijkt bijna alsof ze een ander seizoen binnenrijden. Ze passeren vriendelijke dorpjes, doorkruisen uitgestrekte bergweiden en donkere wouden. Ruim twee uur later zijn ze terug bij het hotel. Aangesterkt door een voedzame herstelmaaltijd duikt een deel van de groep in het zwembad. Een enkeling heeft nog de discipline om de fiets op de fietswasplaats van het hotel te wassen en hem te verzorgen. Een paar uur later valt de nacht. Op 1400 meter hoogte is het koud, maar het bed is warm en comfortabel.

In 2020 sloegen Anne en Simon een nieuwe weg in. Een weg die ze drie jaar later nog nadrukkelijker willen volgen. De nadruk ligt daarbij steeds meer op de fiets. Simon: “Anne en ik willen mensen steeds opnieuw verrassen met mooie en verrassende activiteiten in de bergen.” De bergen waar Anne en Simon op hun plek zijn en waar voorlopig hun toekomst ligt!

TEKST: JOOST-JAN KOOL
FOTO’S GIJS FERKRANUS